ترمزهاي هواپيماهاي جت
موتور استرلينگ
موتور استرلينگ آزمايشگاهي
ساخت موتور استرلينگ
قيمت موتور استرلينگ
خريد موتور استرلينگ
پيشرفتهاي بوجود آمده در تكنولوژي مواد، روشهاي طراحي و آزمونهاي بعد از ساخت موجب گرديده كه در كيفيت و كارائي ترمزهاي هواپيماهاي جت امروزي بطور چشمگيري بهبود حاصل شود و بدون اينكه فضاي بيشتري را اشغال كند داراي اوزون كمتري نسبت به ترمزهاي قديمي باشد. بكارگيري مواد مركب و فلزاتي كه نسبت استحكام به وزن آنها بالاست و نيز استفاده از تحليلهاي پيچيده كامپيوتري از جمله عوامل كليدي اين پيشرفتها بحساب ميآيد. بهبود كيفي در كارائي ترمزها در آينده با استفاده از مواد پيشرفته عايقدار يا دافع گرما، سازههاي كامپوزيتي، سيستمهاي كامل كننده متناوب و سيستم كنترل گرمائي پيشرفته صورت خواهد گرفت. سيستمهاي ترمز هواپيماي امروزي از انواع اوليه كه در آن براي بحركت آوردن هواپيما بر روي باند از چرخهاي اتومبيل و براي كند كردن سرعت آن از پايههاي كمكدار دم هواپيما استفاده ميشد، بمراتب پيشي گرفته است. چرخها و ترمزهاي جديد به هم وابستهاند و در ساخت آنها از روشهاي پيشرفته مهندسي استفاده شده و نمونههاي چندگانهاي از پيشرفت تكنولوژي مواد را به نمايش درآورده است. اجزاي اصلي بكار رفته در سيستم ترمز يك هواپيماي پيشرفته امروزي بعنوان نمونه بقرار زير است: (1) ترمزي كه در آن سيستم هيدروليكي با فشار زياد استفاده شده، قطعات آن از مواد مركب كربني، تيتانيوم، فولاد با استحكام زياد و آلومينيوم ساخته شده تا بتواند گرماي بسيار زياد را جذب و سپس دفع كند. (2) استفاده از يك سيستم كنترل ترمز يكپارچه و كامپيوتري با بهرهگيري از سنسورهاي پيشرفته و تكنولوژي كنترل ارتباط سيستماتيك و عملكردهاي خودآزما. (3) استفاده از چرخهائي كه داراي شكل پيچيدهاي بوده و از آلومينيوم با استحكام زياد ساخته شده و داراي سپر حرارتي ايمني بعد از خرابي باشد. همچون ساير اجزاي اصلي هواپيما، طراحي سيستم ترمز نيز با محدوديتها و نيازهاي ضد و نقيضي همراه است. وزن كم، كارائي بالا، تعميرات اندك، قابليت اطمينان زياد، دوام زياد و هزينه كم ويژگيهايي است كه سيستم ترمز بايد تواماً بهمراه داشته باشد. در ادامه اين بحث بر طرحهاي اصولي بكار رفته در ترمز هواپيماي امروزي مروري كوتاه نموده و بطور خلاصه به پيشبيني پيشرفتهاي آينده نيز خواهيم پرداخت. چرخ هواپيما و سيستم ترمز آن بصورت يكپارچه طراحي ميشود، آنچنانكه منطبق با ويژگيهاي يك هواپيماي مشخص و مورد نظر باشد. كارآئي چرخ و ترمز آن با استفاده از طراحي كامپيوتري، مدلسازي پيچيده و روشهاي شبيهسازي تحليلي، در مرحله طراحي به حد مطلوب ميرسد. چرخ هواپيما از نوع دو تكه ساخته ميشود تا سوار كردن «تاير» آسان باشد. و نيز داراي اندكي انحراف است تا فضاي ترمز بيشتري را فراهم آورد. براي حفاظت چرخها در برابر گرماي حاصل از ترمز از پوششهاي عايق استفاده ميگردد. از طرف ديگر مكانيزمهاي ايمني از قبيل فيوزهاي حرارتي و سوپاپهاي اطمينان در آن بكار ميرود. سيستم ترمزها از ديسك هاي ثابت و متحرك (چرخشي) چند لايهاي و اصطكاكي تشكيل يافته است . اين ديسكهاي اصطكاكي كه قسمت اعظم گرما را بخود جذب ميكند، بوسيله اجراء سازهاي چندي از قبيل پيستونهاي عمل كننده فشاري، پوسته تنظيم، قسمت انتقال گشتاور (كه گشتاور را به ارابه فرود يا چرخ هواپيما منتقل ميسازد) و يك صفحه ترمز ثابت (كه بعنوان يك نگهدارنده سازهاي در جذب گرما عمل ميكند) محصول گرديده است. ترمز با فشار هيدروليكي عمل ميكند و انرژي جنبشي هواپيما را به گشتاور كندشوندهاي بدل ميسازد. سيستم كنترل ترمز ، خود سطوح فشار ترمز را تعديل ميكند تا كارآئي آنرا در متوقف ساختن هواپيما به حد دلخواه برساند. ضمناً يك سيستم «ضدسرخوردگي» در آن بكار رفته تا فاصله (يا زمان) متوقف ساختن هواپيما را به حداقل برساند، هدايت سمتي را براي آن تأمين نمايند و از تركيدن لاستيكها جلوگيري بعمل آورد. علاوه بر آن يك مكانيزم ترمز خودكار كه فرامين مربوط به علمكرد كار پيش ترمز و ميزان كاهش سرعت را آماده ميسازد، ميتواند بخشي از سيستم كنترل ترمز هواپيما باشد. سنسورهاي مربوط به سرعت چرخها، دستگاه پردازش علائم يا دستگاه مقايسهگر (كامپيوتري) و سوپاپهاي تنظيم، جملگي از اجزاي عمده سيستم كنترل ترمز هواپيما بشمار ميرود. تكامل چرخ هواپيما از انواع چرخهاي پرهدار اتومبيل آغاز شده، چرخهاي ريختهگري آلومينيومي و منيزيمي را پشت سر گذاشته، و عموماً از انواع چرخهاي آلومينيومي دو تكه ساخته شده به روش آهنگري (فورج) استفاده ميشود. چشمگيرترين پيشرفت در طراحي چرخهاي هواپيما، كاهش وزن و حجم و افزايش كارايي آن است
خريد موتور پالس جت
قيمت موتور پالس جت
ساخت موتور پالس جت
موتور پالس جت
عمدهترين اهداف در طراحي چرخهاي هواپيما بشرح زير خلاصه ميشود: (1)افزايش عمر چرخشي يكي ازآزمايشهائي كه براي ارزيابي كيفي چرخهاي هواپيما انجام ميشود، بررسي ميزان عمر چرخشي آن ميباشد.(اين مقدار اكنون از 25000 مايل در مورد هواپيماهاي حمل و نقل ارتشي مانند هواپيماي C-17 تا 50000 مايل براي هواپيماهاي جت مسافربري امروزي متغير ميباشد). (2) تداوم ايمني بعد از خرابي چرخهاي هواپيماهاي امروزي طوري طراحي شده تا در مقابل خرابيهاي حاصل از خستگي مقاومت داشته و عيوب مرگبار و انفجارآميز را در پي نداشته باشد (كه البته شامل طراحي چرخهائي ميشود كه بعد از بوجود آمدن حداكثر خرابي در آن، در لبه حمل چرخها يا در محل قرار گرفتن طوقه داخلي لاستيك در روي رينگ خللي وارد نگردد). (3) افزايش ايمني در برابر پوسيدگي و فساد با بكارگيري سيستمهاي محافظت در برابر خوردگي و پائين آمدن ميزان تنش در سطوح حساس چرخ و انجام عمليات تشخيص خوردگي و زنگزدائي بطور مكرر، از ميزان نقيصههائي كه در چرخ هواپيما بوجود مي آيد و منشاء آن خوردگي و زنگزدگي ميباشد كاسته و به حداقل رسانده ميشود. (4) بكارگيري سيستمهاي محافظ گرما بهبود در تونائيهاي ترمز هواپيما بويژه ترمزهاي كربني، با افزايش گرماپذيري آن (در هنگام گرفتن ترمز) حاصل گرديده است. ايجاد حفاظت گرمائي در چرخ، ايجاد محدوديت در مسير جريان حرارت، خنك كردن چرخ، نصب مهرههاي ذوب شونده براي خنك كردن محيط ياد شده لاستيك، از جمله ترفندهاي كليدي در طراحي چرخهاي پيشرفته امروزي است كه براي جلوگيري از وقوع فاجعه در نظر گرفته شده است. علاوه بر اهداف فوق، نوع لاستيك بكار رفته در چرخ نيز در طراحي آن مؤثر است. لاستيكهاي راديال و شعاعي ممكن است «بار»ها را به شكل متفاوتي بر چرخ اعمال نمايد. بنابراين هنگام طراحي، ميزان اين «بار» ها بخصوص اگر تعويضپذيري آن مد نظر باشد بايد بوسيله طراح مراعات شود. با توجه به اين واقعيت، طراحي چرخهايي كه بتواند چنين توقعات مشكل و فزايندهاي را برآورده سازد و از طرفي در ميزان وزن و حجم آن نيز افزايش چنداني حاصل نگردد، در واقع مقدار زيادي مديون بكارگيري و توسعه روشهاي نوين و شبيهسازيهاي كامپيوتري ميباشد. تكنيكهاي تحليلي كه در طراحي چرخها بخدمت گرفته ميشود شامل تجزيه محدود سطوح تنش و مدلسازي حرارتي سيستمهاي چرخ و ترمز ميباشد. با استفاده از روش كامپيوتري، چرخ هواپيما از موادي ساخته ميشود كه بتواند «بار»هاي وارد را تحمل كند، عمر آن زياد و ويژگيهاي حرارتي و وزن آن اندك باشد. با استفاده از اين روشهاي كامپيوتري، طراحي، ساخت و ارزيابي مدلهاي جديد چرخ در زمان كوتاهي صورت ميپذيرد. خلاصه اينكه بكارگيري و توسعه روشهاي مدلسازي كامپيوتري و تحليلي درتعيين قسمتهاي حساس و عيوب احتمالي و سطوح حرارتي چرخهاي هواپيما، صنايع توليد كننده را قادر ساخته تاآنرا با حداقل وزن، عمر زياد، نياز تعميراتي اندك و ايمني بيشتر توليد نمايند. ميتوانيم انتظار داشته باشيم روند بهبود در كيفيت چرخها با تكامل مواد اصلي سازنده آن همچنان با تداوم همراه باشد. يكي از عوامل عمده كه در توسعه و ساخت چرخهاي هواپيماهاي فعلي و آتي نقش كليدي دارد، توجه به مواد تشكيل دهنده سازه چرخ ميباشد. ويژگيهاي عمده مواد فوق بقرار زير است: -مقاومت در برابر خستگي و استحكام استاتيكي. -مقاومت در برابر حرارت زياد. -مقاومت در برابر خوردگي. -قيمت ارزان گرچه سالهاي بسياري است كه صنايع ازآلياژهاي آلومينيوم فورج شده «2014-T6» يا «T-61» بعنوان فلز استاندارد براي ساختن چرخها استفاده ميكنند، ليكن همچنان به بررسيهاي خود براي جايگزين نمودن مواد جديد ادامه ميدهند تا در كيفيت چرخها بهبود بيشتري حاصل شود. با بكارگيري آلياژهاي آلومينيومي پيشرفته، معيارهاي جديدي از لحاظ استحكام و دوام بيشتر درمقابل حرارت زياد، مقاومت در برابر خستگي و حرارت زياد ومقاومت در برابر خوردگي و تركخوردگي، بوجود در ميآيد. انجام اين بهينهسازيها بطور چشمگيري كيفيت تعميرپذيري و قابليت اطمينان چرخها را افزايش خواهد داد. علاوه بر آن، چرخهاي ساخته شده از الياف كامپوزيتي و مواد مركب از قبيل مواد مركب كربني يا گرافيتي و فايبرگلاس، سبكي وزن و ميزان خرابي مجاز بيشتري را موجب ميشود
ماشين كارتينگ
خريد ماشين كارتينگ
ساخت ماشين كارتينگ
قيمت ماشين كارتينگ
در شاخه ترمز چرخهاي هواپيماهاي امروزي بود كه متخصصان تكنولوژي مواد به يكي از ضروريترين تحقيقات مورد نياز در رشته خود پي بردند. ترمز، خود يك موتور گرمائي است كه وظيفه آن جذب و مستهلك نمودن انرژي جنبشي است. چرخ هواپيما وسيلهاي مطمئن براي حركت هواپيما در روي زمين ميباشد اما وسيلهاي اضافي است كه از بار مفيد هواپيما در پرواز ميكاهد، به همين دليل است كه از طراحان خواسته ميشود تا آنجا كه امكان دارد آنرا كوچك و سبك بسازند. از روشهاي تحليلي و شبيهسازهاي كامپيوتري براي ساخت چرخهاي پردوام و سبك استفاده ميشود. علاوه بر آن، تداوم اين نوآوريها در طراحي موجب شده در ميزان تعميرپذيري و كارآئي قسمتهاي متحرك چرخها بهبود حاصل شود. با اين همه، بيشترين پيشرفتها حول مسئله اصطكاك و مواد متشكله قطعات بوده است. اين بهبودها نه تنها موجب افزايش حجم چرخها و ترمز نشده بلكه تونائي و كارآئي آنرا همگام با نيازهاي فزاينده صنايع هوائي افزايش داده است. بهبودهاي عمدهاي كه در ساخت ترمز هواپيماهاي امروزي حاصل شده بقرار زير است: عمر طولاني: تعداد دفعات نشستن هواپيما بعد از هر مرحله تعمير اساسي از 100 تا 300 بار فرود براي هواپيماهاي نظامي و جتهاي مسافربري اوليه به 900 تا 2000 بار فرود در هواپيماهاي امروزي افزايش يافته است. وزن سبك:بكارگيري مواد با استحكام زياد و چگالي كم، موجب كاهش وزن ترمزها تا 50% در مقايسه با ترمزهاي فولادي مشابه شده است. _ايمني و قابليت اطمينان_: روشهاي نوين آزمايشگاهي از قبيل شبيهسازي طيفهاي ترمز از مراحل فرود كامل هواپيما، بمقدار زيادي موجب ارتقاء كيفي در كارآئي و قابليت اطمينان سيستمهاي ترمز گرديده است. امروزه عواملي همچون شرايط گرمائي و ديناميكي، درخلال عمر كاري ترمز بطور روزمره مورد ارزيابي قرار ميگيرد. هر يك از برنامههاي جديد ساخت و ارزشيابي كيفي آزمايشگاهي آن، نياز به يك يا دو سال وقت دارد، حال آنكه براي ترمزهاي نسل پيشين انجام آن فقط يك يا دو ماه طول ميكشيد. اين بهبودها با بكارگيري تكنولوژي پيشرفته مواد صورت گرفته است. محورهاي پيچشي كه از جنس تيتانيوم ريختگي و هم فشار ميباشد نسبت به فولاد فورج شده سبكتر بوده و از نظر مسائل حرارتي بهتر ميباشد. كيفيت خوب آلياژ، موجب سبكي وزن قسمت پوسته پيستون يكپارچه يا مكانيزم تنظيم كننده يا طبقهاي (ترمز چرخ) تنظيم سرخود، از جمله تصميمات طراحي است كه كارائي ترمز را افزايش ميدهد. با اين همه، مهمترين عامل در بهبود كيفي ترمز هواپيما، پيشرفت در زمينه مواد اصطكاكي بكار رفته در آن و اتلاف حرارتي ترمز ميباشد. ترمز فولادي استاندارد كه در آن صفحات اصطكاكي سراميكي بكار رفته (اين ماده اولين بار بعنوان سطوح اصطكاكي در دهه 1940 در ترمزها مورد استفاده قرار گرفته است.) موجب بهبود عمر سايشي و كارائي عمومي ترمزها شده است. اما توسعه بكارگيري مواد مركب كربني از چشمگيرترين پيشرفتها در تكنولوژي ساخت ترمز هواپيما از لحاظ حرارتي آن بحساب ميآيد. مواد مركب كربني داراي ويژگيهاي بينظيري است كه به طراح اجازه ميدهد با استفاده ازآن، همه وظايف سطوح اصطكاكي ديسك ترمز و جذب كنندهها و وظيفه اعضاي سازهاي آنرا در يك قطعه واحد متمركز سازد. وقتي دو قطعه از جنس مواد مركب كربني بر روي يكديگر سايش داشته باشند ميتوانند نقش يك ماده پراصطكاك را ايفا نمايند. ذخيره حرارتي مواد مركب زياد است، علاوه بر آن قابليت هدايت گرمائي آن موجب انتشار سريع حرارت ميشود. مواد مركب كربني از استحكام زيادي برخوردارند و ميتوان از آن براي ساخت قطعات مقاوم در برابر «بار» زياد استفاده نمود. اين مواد داراي ويژگي خاصي هستند و آن اينكه استحكام آنها بر اثر افزايش حرارت نقصان ميباشد. اين ويژگي وقتي با انبساط حرارتي اندك در هم ميآميزد خاصيت جذب حرارت آنرا بالا ميبرد بطوريكه تنها سازههاي مجاور موجب محدوديت آن در اين خصوص خواهد بود. براي اينكه ترمز بتواند در درجه حرارت بالاتر كارائي داشته باشد بايد در واحد وزن سازه آن ازمواد بيشتري كه واحد وزن سازه آن از مواد بشتري كه در برابر حرارت مقاوم است استفاده نمائيم. اصطلاح «مواد مركب كربني» براي انواع گستردهاي از مواد استفاده ميشود؛ همانند لنت (ترمز) ساخته شده از سرمت (مخلوطي از فلز و سراميك) و مواد آلي. ساخت لنت ترمز از مواد مركب كربني خود مستلزم دانش و علم كافي دراين خصوص است. اجزاء تشكيل دهنده مواد و روشهاي ساخت را ميتوان تغير داد تا قطعاتي با كارائي متفاوت ساخته شود. در واقع طراحان نشان دادهاند كه قطعات ترمز از جنس مواد مركب كربني را ميتوانند چنان دستخوش تغيير نمايند كه به كليه اهداف مورد نظر خود در ساخت ترمز هواپيما دست يابند. استفاده از الياف گوناگون روشهاي متراكمسازي ، الياف منقطع در دو يا سه اندازه مختلف، و روش قالبگيري پارچهاي تنها معدودي از بيشمار آميزههائي است كه ميتوانند براي توليد ديسك ترمز كربني مورد استفاده قرار دهند. اگر سائيدگي ديسك ترمز (از نوع كربني) از اندازه مجاز خارج شود ميتوان آنرا براي استفاده مجدد نوسازي نمود. ترمزهاي كربني براي اولين بار سال 1972 ، بعنوان يك وسيله استاندارد در هواپيماي F-15 مورد استفاده قرار گرفت و بسرعت بعنوان يكي از انواع اصلي ترمز بر روي ديگر هواپيماهاي نظامي مورد استفاده قرار گرفت. اولين هواپيماي مسافربري كه در آن از اين نوع ترمز استفاده شده هواپيماي كنكورد بود ولي گراني قيمت آن موجب گرديد استفاده تجاري آن به كندي صورت پذيرد. امروزه در تمام برنامههاي هواپيماهاي نظامي و مسافربري استفاده از ترمزهاي كربني گنجانده شده است. همچون ساير سيستمهاي هواپيما، تكنولوژي سيستم ترمز آن نيز با نوآوري و پويائي همراه بوده و هدف آن بهبود در كارائي و قيمت تمام شده ميباشد تلاشهاي جاري در زمينههاي گوناگون توسعه، ساخت و كاربرد آن بقرار زير است: -استفاده از مواد مركب پيشرفته و مقاوم در برابر حرارت به منظور افزايش تراكمپذيري و عمر ترمز و ارتقاء مقاومت آن در برابر سايش (چنين بهبودهائي ميتواند منتج به كاهش تعداد ديسكهاي اصطكاكي در يك ترمز گردد). -استفاده از مواد مركب قالبگيري شده و سازههاي كامپوزيتي از نوع رشته پيچي در بسياري از قطعات عمده هواپيما از قبيل چرخها، پوستههاي پيستون و قسمت انتقال گشتاور با هدف كاهش وزن و آسيبپذيري آن. -بكارگيري سيستمهاي هيدروليكي با فشار زياد و استفاده از روغن هيدروليك مرغوبتر كه موجب عملكرد بهتر ترمزها شده ، اشتعالپذيري و وزن آنرا كاهش ميدهد. -استفاده از سيستمهاي جداگانه عمل كنندههاي الكترومكانيكي و الكتروهيدرواستاتيكي كه با نيروي الكتريكي كنترل ميگردد، كارائي ترمزها را بهبود بخشيده و موجب كاهش وزن سيستمهاي ترمز هواپيما ميگردد. -بكارگيري روشهاي پيشرفته كنترل گرما، از قبيل سيستمهاي خنككننده فعال و غيرفعال. -استفاده از تكنولوژي پيشرفته كنترل ترمز از قبيل دستگاههاي كنترل الكترونيكي چند منظوره و سيستم انتقال سيگنال از طريق سيم (كابل) نوري (سيستمهاي كنترل ارابه فرود يكپارچه براي هواپيماها در حال ساخت ميباشد كه در آن مكانيزم ترمز خودكار، عمل هدايت فرمان و مكانيزم ضدسرخوردن، تماماً در كنترل كننده واحدي ادغام شده است.