احاديثي درباره شب قدر
سيره امامان در شب قدر
احاديثي درباره علائم و منزلت ليلة القدر
از اعمالى كه در طول سال، مخصوصا شب‌هاى مبارك رمضان و به خصوص در شب قدر بدان سفارش شده است، احيا و شب زنده دارى است.
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:
«مَنْ اَحْيا لَيْلَةَ الْقَدْرِ حُوِّلَ عَنْهُ الْعَذابُ اِلَى السَّنَةِ الْقابِلَةِ؛
كسى كه شب قدر را زنده بدارد، عذاب تا سال آينده از او روى مي گرداند.»
و معصومان عليهم السلام همه اين سنت حسنه را پاس و گرامى مي‌داشتند و از آن بهره مي بردند.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نه تنها در شب قدر بيدار بود، بلكه دهه سوم ماه مبارك رمضان كاملاً بستر خواب را جمع مي‌كرد و به عبادت مي پرداخت.
حضرت على عليهالسلام در اين باره فرموده است: «أنَّ رَسُولَ اللّهِ كانَ يَطْوى فِراشَهُ وَ يَشُدُّ مِئْزَرَهُ فِى الْعَشْرِ الاْءَواخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ وَ كانَ يُوقِظُ أَهْلَهُ لَيْلَةَ ثَلاثٍ وَ عِشْرينَ وَ كانَ يَرُشُّ وُجُوهَ النِّيامِ بِالْماءِ فى تِلْكَ اللَّيْلَةِ؛
رسول خدا صلي الله عليه و آله [اين چنين] بود كه رختخواب خويش را جمع مي‌كرد و كمر [همّت براى عبادت] را در دهه آخر از ماه رمضان محكم مي‌بست و هميشه اين گونه بود كه اهل و عيالش را در شب بيست و سوم بيدار نگه مي داشت و بر روى خواب رفتگان در آن شب آب مي‌پاشيد تا از درك شب قدر، و درك شب زندهدارى محروم نشوند.»
حتى در شب‌هاى بارندگى در حالى كه مسجد مدينه سقف نداشت، عبادت و شب زنده دارى را ترك نمي‌كرد و ديگران را با رفتار خويش وا مي‌داشت كه در همان گل و باران بيدار باشند و نماز گزارند.
امام على عليه السلام نيز در طول سال، شب هنگام آن گاه كه شب پرده هاى تاريكى را انداخته بود، بيدار مي شد و مشغول عبادت و شب زنده دارى مي گشت. اما در شب هاى قدر حال ويژهاى داشت و در بدترين وضعى كه مسجد مدينه را آب و گل فرا گرفته بود، مشغول عبادت و شب زنده دارى مي شد و به ويژه در شب قدر آخر عمر خويش، حال فوق العاده عجيبى داشت.
فاطمه زهرا عليه االسلام نيز آن قدر عبادت مي كرد كه امام حسن عليه السلام مي فرمايد:
«ما كانَ فِى الدُّنْيا اَعْبَدَ مِنْ فاطِمَةَ عليهاالسلام ، كانَتْ تَقُومُ حَتّى تَوَرَّمَ قَدَماها؛
عابدتر از فاطمه عليه االسلام در دنيا نبود؛ هميشه اين گونه بود كه آن قدر به عبادت مي‌ايستاد كه پاهاى مباركش ورم مي كرد.»
امام باقر عليه السلام فرمود: «هر كس شب قدر را احيا بدارد، خداوند مهربان گناهان او را مي‌آمرزد.» و شيخ عباس قمى نقل كرده كه «امام باقر عليه السلام در شب بيست و يكم و بيست و سوم تا نيمه شب دعا مي خواند و آن گاه به نماز مي‌پرداخت.»
امام هفتم عليه السلام نيز اهل شب زنده دارى و عبادت در طول سال بود. در زيارتنامه آن حضرت مي خوانيم:
«او شب ها تا سحر بيدار بود، و طلب آمرزش مي كرد و هم دوش سجده هاى طولانى، چشم گريان و اشكبار، و مناجات بسيار و زاري هاى پيوسته و پي در پى بود.» وقتى حضرت در غير رمضان چنان باشد، حالِ آن حضرت در شب قدر براى ما قابل توصيف نخواهد بود.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم :
مَن قامَ لَيلَةَ القَدرِ إيماناً وَ احتِساباً ، غُفِرلَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ
هر كه از روي ايمان و براي رسيدن به ثواب الهي، شب قدر را به عبادت بگذراند، گناهان گذشته اش آمرزيده مي شود.
احاديث امام صادق عليه السلام درباره شب هاي قدر :
قَلبُ شَهرِ رَمَضانَ لَيلَةُ القَدرِ
قلب ماه رمضان ، شب قدر است.
مَن عَرَفَ فاطِمَةَ حَقَّ مَعرِفَتِها فَقَد أدرَكَ لَيلَةَ القَدرِ
هر كه فاطمه را آن گونه كه سزاوار است، بشناسد ، بي ترديد شب قدر را درك كرده است.
التَّقديرُ في لَيلَةِ تِسعَ عَشرَةَ و الإبرامُ في لَيلَةِ إحدي و عِشرينَ و الإمضاءُ في لَيلَةِ ثلاثَ و عِشرينَ
مقدّرات در شب نوزدهم تعيين، در شب بيست و يكم تأييد و در شب بيست و سوم ماه [رمضان] امضا مي شود.
«راس السنة ليلة القدر يكتب فيها ما يكون من السنة الى السنة»
آغاز سال (حساب اعمال) شب قدر است. در آن شب برنامه سال آينده نوشته مي شود.
پنجشنبه ۲۵ خرداد ۹۶ ۲۱:۱۲ ۱۱ بازديد